شوق سفر

                از مادرم آموخته ام سادگی ام را               
در اوج سرافرازی افتادگی ام را

  صد عقل مرکب، دل پیچیده بباید

تا درک کند کیفیت سادگی ام را

سوگند به عالم که به عالم نفروشم

 ارث پدرم، جراتم، آزادگی ام را

 ساقی! اگرم تا پر عنقا برسانی

 از کف ندهم دولت افتادگی ام را

عمری است که شرمنده شد از زندگی ام مرگ

 چون دید به شوق سفر آمادگی ام را

 دل نیست، زبان نیست، قلم نیست، توان نیست

 تا شرح دهم این همه دلدادگی ام را

زن بودن

زن بودن خیلی قشنگه!چیزیه که یه شجاعت تموم نشدنی می خواد!یه جنگ که پایون

نداره!اگه دختر به دنیا بیای خیلی چیزا رو باید یاد بگیری!اول از همه باید خیلی بجنگی تا

بتونی بگی اگه خدایی وجود داشته باشه،می شه مث یه پیرزن موسفید یا یه دختر قشنگ

نفاشیش کرد!خیلی باید بجنگی تا بتونی بگی تو تنت چیزی به نام عقل وجود داره که دوس

داری به صداش گوش بدی!مادر شدن نه حرفه س،نه وظیفه!یه حق از بین هزارون حقی که

 داری!بس که این حق رو فریاد می زنی،خسته می شی،تقریبا تموم مواقع شکست می خوری!

ولی نباید دلسرد بشی!جنگیدن زیباتر از پیروزیه!به مقصد رفتن،از رسیدن به اون با ارزش تره.

وقتی برنده می شی یا به مقصد می رسی،یه خلأ  رو تو خودت حس می کنی!واسه پر کردن

همین خلأ  باید دوباره راه بیافتی،مقصد تازه ای پیدا کنی!آره دلم می خواد تو دختر باشی!

         از کتاب:   "نامه ای به کودکی که هرگز زاده نشد."نوشته ی:اوریانا فالاچی   ترجمه:یغما گلرویی

او فقط می خندد

او فقط میخندد

منم آنی که بسی تنهایم
در غم عشق چه بی همتایم
هیچ باری نیست که در کوله ی تنهایی من
هیچکس نیست که غمخوار من زار شود
یکدمی بر دل من یار شود
هیچکس نیست که در ظلمت تنهایی من
شعله بر شمع کشد
ومرا بال و پری قرض دهد
که در آرامش آبی خدا پر بکشم

هر که را میبینم...از من بی دل عشق
بال و پر میچیند
و به آواز غم انگیز دلم
او فقط میخندد

باز من خسته و تنها و پر اندوه فقط می گریم
در خوشبختی را
روی من میبندد
و به اندوه دلم
او فقط میخندد........

نظریادتون نره

خدایا مهربانم کن

                                       خدایا ! مهربانم کن

خدایا مهربانم کن
تو چشمان مرا با نور خود بگشا
تو لبخند رضایت را عطایم کن
بفهمان زندگی زیباست
خداوندا!تو راه سبز ایمان را نشانم ده
تو نیکی پیشه ام فرما
که راه حق صبورانه بپیمایم
و هرگز من نباشم از زیانکاران
رفیقا!مهربانا!عاشقم فرما
مرا در شط پر مهر گذشتت،شستشویم ده
تو پاکم کن،قرارم ده
کریما!دست های گرم و لبخندی،عطایم کن
تو ای نزدیک تر از من به من
اینک مرا دریاب ،پناهم ده
تو ذکرت را عطایم کن
که با یادت دلم آرامشی یابد
حبیبا!قدردان خوبی ام فرما
تو گرداننده دل ها و چشمانم
تو ای تدبیر بر هر روز و هر شامم
تو چرخاننده احوال این دنیا
بگردان حال من را سوی آن حالی که می دانی
تو آرامش عطایم کن
تو ای آموزگار خوبی ها
تو راه مهرورزی را نشانم ده
بگیر این دست تنهای مرا در دست پر مهرت
طبیبا!ای که نامت مرهم دردم
شفایی مرحمت فرما
تو را می خوانمت اینک
اجابت کن مرا ای منتهای رهجویان
تو بر مبنای این هستی
رضا بودن عطایم کن
که من همراه هر سختی بجویم گوهر زیبا و پنهان گشایش را
مرا مست می جام حضورت کن
برای محو تاریکی ،بسوزان جهل من را
شعله ام گردان
مرا در این سیه سودا ،و در این سرمای پر سوز سکوت
سایه های سرد ،یاری کن
و با تدبیر پر مهرت
سحرگاهان سروش سبز سیمای سعادت ساز ساقی هدیه ام فرما
خداوندا !
نمی دانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما
برای مردمان خوب این وادی عطا فرما

نظر یادتون نره